Wanneer gestopt?

Wanneer is de slavernij in bepaalde landen afgeschaft?

• Engeland
• Frankrijk
• Nederland

Engeland - 1834

Toen in 1834 Engeland slavernij afschafte, ontstond er in de Nederlandse kolonie Suriname grote paniek onder de Surinaamse blanken. Men vreesde veel vluchtpogingen van Surinaamse slaven naar Brits-Guyana. De grensrivier, de Corantijn, werd bewaakt met een marineschip en ook de andere riviermondingen werden gecontroleerd. De Nederlandse gouverneur deed in 1837 een verzoek aan de minister van koloniën om ook in Suriname de slavernij af te schaffen. Zijn reden hiervoor was een grote slavenopstand. Hoewel de poging mislukte maakte de gouverneur zich veel zorgen. De Nederlandse minister van Koloniën wilde niks weten van afschaffing van de slavernij. Vanuit Brits-Guyana hoorde hij namelijk verhalen over vrije slaven die niet meer wilden werken. Dit viel eigenlijk wel mee. Omdat de slavenarbeid over werd genomen door Brits-Indische contractarbeiders, mensen die voor geld wouden werken, kwam er juist een enorme groei in de Engelse plantages.

Frankrijk – 1842

In dit jaar was in Frankrijk een revolutie ontstaan waardoor in alle Franse koloniën de slavernij afgeschaft was. Als gevolg hiervan ontstonden onder Surinaamse slaven grote vluchtpogingen naar Frans-Guyana. De Nederlandse minister van koloniën zat nu ook na te denken over het afschaffen van de slavernij. Plantage-eigenaren die vooral in Nederland woonden verzetten zich zelfs niet meer zo sterk tegen vrijlating van slaven.

Nederland – 1863

In 1862 werd door de Tweede Kamer besloten dat de slavernij in 1863 zou worden afgeschaft. Ook werd er 1.000.000 gulden beschikbaar gesteld als premie voor het aantrekken van vrije arbeiders, wat deels het tweede probleem oploste. De planters en de regering waren bang dat vrijgelaten slaven meteen weg zouden trekken waardoor de plantages zonder werknemers zouden komen te zitten. Dit probleem loste de regering op door het instellen van een Staatstoezicht op de vrijgelaten slaven. Dit hield in dat alle voormalige slaven voor tien jaar verplichte loonarbeid moesten verrichten op een plantage naar keuze. Op deze manier hadden de plantagehouders en de regering tien jaar de tijd om naar nieuwe werknemers te zoeken.